Συνέντευξη Μιχάλη Σηφάκη

Ο Μιχάλης Σηφάκης μιλά για την Εθνική και το Μουντιάλ, τον Αρη και τον ΟΦΗ, τον Κούπερ και τον Νικοπολίδη, τη μοναξιά του τερματοφύλακα και τον τραμπούκο του Καυτανζόγλειου.

Ο Μιχάλης Σηφάκης είναι γιος του πατέρα του, αλλά δεν έγινε μόνο γι' αυτό τερματοφύλακας. Είναι θέση ευθύνης που συνάδει με το χαρακτήρα του.

Θεωρεί «ότι η ομάδα κερδίζει σαν ομάδα και χάνει επίσης σαν ομάδα» και πως εκεί που αρχίζει το ποδόσφαιρο σταματά η λογική.

Μεγάλωσε στον τόπο του, την Κρήτη, κάθε άλλο παρά παραδοσιακά. Ούτε γλέντια και μαντινάδες ούτε ρακές, μόνο μπάλα.

Οταν αισθάνθηκε ότι το νησί δεν τον χωρά, αναζήτησε στέγη στην Θεσσαλονίκη. Εκεί βρήκε την ποδοσφαιρική στοργή που του έλειψε στην πατρίδα του.

- Η θέση του τερματοφύλακα είναι τόσο μοναχική όσο την περιγράφουν οι παλιότεροι;

Είναι. Όσο, όμως, μεγαλώνεις και αποκτάς εμπειρίες γίνεται λιγότερο μοναχική. Ακόμη και σε μία κακή μέρα, μαθαίνεις να αξιοποιείς το μυαλό και την εμπειρία, ξεπερνώντας φόβους και ανασφάλειες. Η εμπειρία είναι αυτή που, παιχνίδι με παιχνίδι, σε βοηθά να νιώθεις πιο άνετα κάτω από τα δοκάρια.

- Έχεις πει ότι το σημαντικότερο για έναν ποδοσφαιριστή είναι το χειροκρότημα των φιλάθλων. Και το χειρότερο, προσθέτω, οι αποδοκιμασίες. Πώς μπορεί, ας πούμε, να αισθανόταν ο Γκαλίνοβιτς στον αγώνα του Παναθηναϊκού με τη Σταντάρ;

Το χειρότερο είναι όταν σε γιουχάρουν οι δικοί σου φίλαθλοι, διότι όταν το κάνουν οι αντίπαλοι, αυτό σε ντοπάρει. Παίρνεις δύναμη από αυτό. Εβλεπα το ματς του Παναθηναϊκού με τη Σταντάρ και εντυπωσιάστηκα με τον Μάριο που κατάφερε να τελειώσει το παιχνίδι χωρίς ίχνος εκνευρισμού ή στενοχώριας στο πρόσωπό του. Του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, αν μάλιστα σκεφτείς ότι τη δεδομένη στιγμή αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα σε προσωπικό επίπεδο. Δεν νομίζω ότι άλλος παίχτης θα άντεχε τόση πίεση. Εγώ προσωπικά δεν ξέρω αν θα άντεχα...

- Αντεξες όμως να μείνεις ψύχραιμος με εκείνο τον τύπο που σου επιτέθηκε στο Καυτανζόγλειο...

Ο συγκεκριμένος «κύριος» ήταν πολλή ώρα πίσω από την εστία και εξαπέλυε ύβρεις που τις είχε συνηθίσει το αυτί μου. Αυτό που έδειξε η τηλεόραση ήταν πολύ λίγο. Το πρώτο που σκέφτηκα όταν ήρθε και με χτύπησε ήταν ότι αν αντιδράσω θα δεχτώ κόκκινη κάρτα. Μου είχε μείνει στο μυαλό η εικόνα της προηγούμενης χρονιάς με τον οπαδό του ΠΑΟΚ να κυνηγάει τον Νικοπολίδη, τον οποίο μάλιστα κάλεσαν μετά σε απολογία - αν είναι δυνατόν. Αυτό που θυμάμαι επίσης είναι ότι ήμουν τόσο νευριασμένος που δεν ήθελα καν να αντιδράσω.

- Δεν νευρίασες περισσότερο όταν έμαθες την ποινή που επιβλήθηκε στο γηπεδούχο;

Ενα παιχνίδι κεκλεισμένων των θυρών και χρηματικό πρόστιμο δεν είναι τιμωρία που μπορεί να παραδειγματίσει κανέναν. Ο επόμενος οπαδός που θα θέλει να μπει στο γήπεδο και να χτυπήσει κάποιον ποδοσφαιριστή δεν θα σκεφτεί πολύ να το κάνει, ενώ οι ΠΑΕ δεν πρόκειται ποτέ να μπουν στη διαδικασία να λύσουν το πρόβλημα της βίας οι ίδιες και να προστατέψουν το προϊόν τους. Αν είχε υπάρξει μια πιο αυστηρή ποινή για εκείνο το περιστατικό, θα βλέπαμε πολύ λιγότερη βία φέτος στα ελληνικά γήπεδα.

- Τώρα που έχει περάσει καιρός από το περιστατικό, έχεις αναλογιστεί τι θα συνέβαινε αν δεν είχες συγκρατηθεί;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το πλήρωνα ακριβά. Θα έχανα σημαντικά παιχνίδια, η πορεία μου φέτος δεν θα ήταν ανάλογη και μπορεί τώρα να μην ήμουν ούτε στην Εθνική. Δεν θέλω καν να σκεφτώ τι θα μπορούσα να είχα κάνει εκείνη τη στιγμή αν αντιδρούσα αυθόρμητα. Ευτυχώς που στο συγκεκριμένο αγώνα δεν υπήρχαν δικοί μας φίλαθλοι. Ευτυχώς...

- Γιατί το γήπεδο είναι χώρος εκτόνωσης για τον Έλληνα και όχι διασκέδασης όπως αλλού;

Γιατί δεν έχει τιμωρηθεί ποτέ κανείς. Κανείς δεν φοβάται και η κατάσταση πια είναι ανεξέλεγκτη. Αν επιτέλους τιμωρηθούν κάποιοι παραδειγματικά και υποβιβαστεί κάποια ομάδα ή της αφαιρεθούν βαθμοί, τότε θα το δουν όλοι με άλλο μάτι.

- Ο Νικοπολίδης, από τη θέση του προέδρου του συνδικαλιστικού σας οργάνου, είχε απειλήσει με αποχή αν δεν υπάρξει μέριμνα για την ασφάλειά σας. Θα είχε αποτέλεσμα κάτι τέτοιο;

Αυτό το είπε μετά τα επεισόδια με τον Χαλκιά στη Λάρισα. Ναι, ίσως τελικά να είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να σταματήσουμε τη βία τουλάχιστον μέσα στο γήπεδο, αφού κανείς άλλος δεν εφαρμόζει μέτρα. Αν δεν παίζουμε δεν θα έχουν που να ξεσπάνε.

- Μετά το παιχνίδι της Τούμπας στα πλέι οφ, μερίδα οργισμένων οπαδών του Αρη σας καταλόγισε διάφορα, μέχρι και ότι δεν είστε άντρες...

Δεν θέλω να σχολιάσω τίποτα σε σχέση με αυτό το γεγονός.

- Ειπώθηκε και ότι πήρες θέση υπέρ κάποιων συναδέλφων σου.

Είναι ψέμα ότι πήρα οποιαδήποτε θέση.

- Θυμάσαι κάποιο περιστατικό στον αντίποδα αυτών που συζητάμε; Μια κίνηση οπαδών που σε άγγιξε συναισθηματικά;

Το λυπηρό στην Ελλάδα είναι ότι δεν υπάρχει ισορροπία στην επιτυχία και την αποτυχία. Θα προτιμούσα, ας πούμε, μετά τη ρεβάνς του Κυπέλλου με την Καβάλα να μη μας περίμενε κανείς στο Χαριλάου, όπου είχαν έρθει 5.000 φίλαθλοι να μας αποθεώσουν. Και, αντίστοιχα, μετά την Τούμπα να μην είχε έρθει κανείς να μας αποδοκιμάσει.

- Το επεισόδιο με τους οπαδούς του ΟΦΗ πέρσι στο Παγκρήτιο μετά τη νίκη του Αρη σε πείραξε λίγο παραπάνω ή κάνω λάθος;

Το μόνο που έκανα τότε ήταν να χειροκροτήσω τον κόσμο του Άρη που ταξίδεψε μέχρι το Ηράκλειο. Δεν πανηγύρισα και δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο.

- Πάντως η σχέση σου με τον ΟΦΗ είχε κλονιστεί πολύ πριν από εκείνο το ματς, αν κρίνουμε από τον τρόπο που έφυγες από την ομάδα.

Υπήρχε διαφωνία με τον τότε πρόεδρο, πήγα δανεικός στον Ολυμπιακό γύρισα πίσω και μετά ήρθα στον Άρη. Δεν ήθελα να μείνω, ένιωθα ότι δεν με χωράει το Ηράκλειο και πως έμενα στάσιμος εκεί. Δυστυχώς ο ΟΦΗ δεν κάλυπτε τότε τις φιλοδοξίες μου και τελικά δικαιώθηκα για την απόφασή μου να φύγω αφού την επόμενη χρονιά έπεσε κατηγορία.

- Τι ομάδα είσαι τελικά;

Πλέον δεν είμαι τίποτα. Δεν ξέρω αν ακούγεται ψυχρό αυτό, αλλά έτσι είναι. Μικρός ήμουν ΟΦΗ λόγω του πατέρα μου. Θέλω να πηγαίνουν καλά και ο Εργοτέλης και όλες οι ομάδες της Κρήτης γιατί είμαι Κρητικός. Από 'κει και πέρα ο τρόπος που έφυγα από τον ΟΦΗ, όλα όσα πέρασα τότε, με ψύχραναν πολύ - για να μη χρησιμοποιήσω καμία πιο βαριά λέξη. Με έκαναν πάντως να καταλάβω ότι δεν υπάρχει λόγος να βάζεις συναίσθημα στα επαγγελματικά.

- Ο Μύρων Σηφάκης, ο πατέρας σου, το έκανε. Τον αδικείς;

Ο κάθε άνθρωπος πράττει ανάλογα με τις δυνατότητες, τα πιστεύω και τα θέλω του. Έχει μεγάλη διαφορά η εποχή που έπαιζε ο πατέρας μου ποδόσφαιρο με τη σημερινή. Θα ταυτιστείς με μια ομάδα που καλύπτει τα θέλω σου και τα πιστεύω σου.

- Να υποθέσω ότι, πλέον, ο Άρης διεκδικεί ένα μεγάλο κομμάτι από την αγάπη και την αφοσίωσή σου;

Η αλήθεια είναι ότι από πέρσι που είμαι στον Αρη, άσχετα με την απόδοσή μου στο γήπεδο, έχω εισπράξει πολύ μεγάλη αγάπη και αυτό είναι το μεγαλύτερο κίνητρο για να αποδώσει ένας ποδοσφαιριστής.

- Και ένας προπονητής σαν τον Κούπερ επίσης, θα προσέθετα εγώ.

Συμφωνώ. Και μόνο το ότι σέβεσαι τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, λέει πολλά. Ο σεβασμός και η εκτίμηση είναι σημαντικό κίνητρο για έναν ποδοσφαιριστή ώστε να μαθαίνει διαρκώς και να αποδίδει το μάξιμουμ. Η αλήθεια είναι ότι πέρασε κάποιο διάστημα μέχρι να καταλάβουμε και να προσαρμοστούμε στα “θέλω” του προπονητή - ακόμη το προσπαθούμε. Στην αρχή δεν πατούσαμε καλά στον αγωνιστικό χώρο, μέρα με τη μέρα όμως η ομάδα άρχισε να αφομοιώνει την φιλοσοφία και το σύστημα του Κούπερ. Είναι πολυτέλεια ο Κούπερ για την Ελλάδα και θα πρέπει να κάνουν τα πάντα στη διοίκηση για να τον κρατήσουν όσα περισσότερα χρόνια μπορούν.

- Ακόμα κι ο Κούπερ, όμως, αμφισβητήθηκε με την πρώτη ευκαιρία. Πριν από τον τελικό του Κυπέλλου κάποιοι θυμήθηκαν την φήμη του “λούζερ” που τον συνόδευε και, εδώ που τα λέμε, επαληθεύτηκε με την απώλεια του τροπαίου.

Από αμφισβήτηση πάμε καλά σε αυτή τη χώρα. Οι δημοσιογράφοι δε, την έχουν περίσσια. Πρέπει όμως να αναλογιστούμε ότι σε όλους τους τελικούς που πήγε ο Κούπερ, πήγε με ντεσαβαντάζ. Τα μπάτζετ των αντιπάλων του ήταν τεράστια. Οσο κάνει στον Παναθηναϊκό ο Σισέ, κάνει όλος ο Αρης.

- Μ' αυτά και μ' αυτά, τα 40 χρόνια του Αρη χωρίς Κύπελλο έγιναν 41...

Η απώλεια ενός τροπαίου είναι επώδυνη είτε 40 είναι τα χρόνια είτε ένα. Ξέρω ότι οι προσδοκίες αυτή τη χρονιά ήταν ακόμη μεγαλύτερες, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι ξεκινήσαμε πολύ άσχημα τη σεζόν. Με την έλευση του κυρίου Κούπερ πήραμε ένα κομβικής σημασίας παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Χωρίς εκείνους τους 3 βαθμούς ο ομάδα θα βρισκόταν στην πέμπτη θέση, αλλά από το τέλος. Ήταν το τελευταίο παιχνίδι του πρώτου γύρου. Μέχρι τότε η ομάδα ήταν από τη μέση και κάτω. Από 'κει και πέρα η ομάδα έκανε 5 νίκες και μπήκε μέσα στους στόχους της. Σίγουρα όταν φτάνεις σε έναν τελικό πρέπει να τον κερδίζεις, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν μπορεί να θεωρηθεί η χρονιά αποτυχημένη.

- Δύσκολη η επιστροφή στην Θεσσαλονίκη μετά τον χαμένο τελικό...

Ήταν λίγο βαρύ το κλίμα. Ευτυχώς ή δυστυχώς έπρεπε να παίξουμε με τον Ολυμπιακό μετά από τρεις μέρες. Κάναμε μια πολύ καλή εμφάνιση και νίκη. Χαμογελάσαμε, αλλά δυστυχώς δεν κράτησε πολύ αυτό το χαμόγελο.

- Ο θεσμός των πλέι οφ είναι έγκλημα, μου έλεγε πρόσφατα ο Κώστας Κατσουράνης. Συμφωνείς;

Σίγουρα από θέμα κούρασης, όσον αφορά τους παίκτες, δεν είναι ό,τι καλύτερο. Αν μάλιστα σκεφτείς ότι για κάποιους από μας, που είμαστε διεθνείς, δεν υπάρχει καθόλου χρόνος ξεκούρασης. Σε επίπεδο συλλόγων θεωρώ ότι κάνει καλό διότι δίνεται η δυνατότητα σε ομάδες πιο αδύνατες να διεκδικήσουν το όνειρο της Ευρώπης μέσα από αυτή τη διαδικασία.

- Οι προσωπικοί σου στόχοι συμβαδίζουν με εκείνους του Άρη;

Είμαι σε μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια διεκδικεί την έξοδό της στην Ευρώπη, πρωταγωνιστεί στο Κύπελλο και στο πρωτάθλημα. Θέλω έναν τίτλο με τον Άρη και νομίζω ότι οι στόχοι μας συμβαδίζουν απόλυτα.

- Δεν θα ήθελες κάποια στιγμή να διευρύνεις τις ποδοσφαιρικές εμπειρίες σου στο εξωτερικό; Οπως ο κολλητός σου ο Σαμαράς, που όχι μόνο έφυγε αλλά έριξε και μαύρη πέτρα πίσω του.

Όλοι όσοι φεύγουν έξω ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους. Θα ήθελα κάποια στιγμή να ζήσω αυτό που ακούω συνέχεια από τα παιδιά στην Εθνική, ότι είναι τόσο καλές οι συνθήκες έξω που πραγματικά χαίρεσαι να παίζεις ποδόσφαιρο. Όταν είμαι μαζί τους περνάει από το μυαλό μου. Αλλά, όπως σας είπα, είμαι χαρούμενος στον Άρη και έχουμε τους ίδιους στόχους.

- Πάντως περισσότερους Ελληνες παίκτες θα συναντήσεις έξω παρά στον Αρη...

Αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και δίκαιοι, δεν είναι μόνο ο Άρης. Στον αγώνα Αρης - ΠΑΟΚ παίζαμε τρεις Έλληνες, ο Χαλκιάς, ο Πρίττας και εγώ. Στο Ολυμπιακός - ΑΕΚ έπαιζαν ο Νικοπολίδης, ο Μάκος ο Λαγός, ο Μανωλάς και ο Καφές. Σίγουρα είναι στενάχωρο αυτό το θέαμα γιατί πλέον όλοι οι Έλληνες θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό. Θεωρούν ότι οι συνθήκες εργασίες είναι καλύτερες έξω. Και είναι. Από την άλλη μεριά, οι ελληνικές ομάδες δεν κάνουν κάτι για να τους κρατήσουν. Οι συνθήκες δεν βελτιώνονται και εύχομαι αυτό να μην το πληρώσουμε στο μέλλον, γιατί χωρίς Έλληνες δεν θα υπάρχει σε λίγα χρόνια Εθνική ομάδα.

- Αισθάνεσαι ικανός να γίνεις ο επόμενος “Νικοπολίδης”;

Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι δεν θέλω να είμαι ο διάδοχος κανενός - αυτό δεν τιμά και τον ίδιο τον Νικοπολίδη. Ο καθένας έχει τη δική του προσωπικότητα. Ο Αντώνης έχει προσφέρει πολλά και στην Εθνική και στον Ολυμπιακό, έχει καταφέρει να κατακτήσει πολλούς τίτλους και να διαγράψει μια αξιόλογη καριέρα. Εγώ από την μεριά μου δεν θέλω να αντικαταστήσω κανένα, έχω τη δική μου προσωπικότητα και τους δικούς μου στόχους.

- Οι επιδόσεις σου με τον Άρη σού προσφέρουν εκτός των άλλων τη δυνατότητα να καθιερωθείς στην Εθνική ομάδα.

Στην Εθνική ομάδα ήμουν και πριν έρθω στον Άρη, είχα έξι κλήσεις. Αυτό που χρωστάω στον Άρη είναι ότι, από την πρώτη στιγμή που ήρθα, ένιωσα τόσο καλά και άνετα, που το εξαργύρωσα στον αγωνιστικό χώρο. Έχω καταφέρει να σταθεροποιήσω την απόδοσή μου, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για έναν τερματοφύλακα.

- Απόντος του Νικοπολίδη, η θέση του τερματοφύλακα της Εθνικής στο Μουντιάλ είναι ανοιχτή. Από τι θα εξαρτηθεί, πιστεύεις, η τελική επιλογή του Ρεχάγκελ;

Το σημαντικό είναι ότι για πρώτη φορά η Εθνική διαθέτει τρεις τερματοφύλακες που είχαν γεμάτη χρονιά στις ομάδες τους. Αυτό που θα μετρήσει είναι σε τι κατάσταση θα είναι ο καθένας από μας στο μουντιάλ. Ελπίζω πάντως να είμαστε και οι τρεις σε πολύ καλή κατάσταση.

- Αν σου ζητούσα να σκιαγραφήσεις τους “ανταγωνιστές” σου, τον Χαλκιά και τον Τζόρβα;

Ο Χαλκιάς, πέρα από τις ικανότητές του, έχει την εμπειρία που δεν διαθέτουμε ούτε εγώ ούτε ο Αλέξης. Τον Τζόρβα τον διακρίνει η αυτοπεποίθηση. Έκανε μια πολύ καλή χρονιά, πήρε πρωτάθλημα και Κύπελλο, έχει κάθε λόγο να νιώθει καλά.

- Ένα ρεαλιστικό σενάριο για την Εθνική στη Ν. Αφρική ποιο θα ήταν;

Αν πρέπει να είμαστε ρεαλιστές, δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα. Οχι ότι δεν υπάρχουν ελπίδες. Θα εξαρτηθούν πολλά από το πρώτο παιχνίδι. Ένα καλό ξεκίνημα μπορεί να μας οδηγήσει στην επόμενη φάση.

- Αυτοί που σε ξέρουν καλά, λένε ότι στην καθημερινότητά σου δεν είσαι συντηρητικός. Στα δοκάρια πάντως δε ρισκάρεις εύκολα.

Γενικά δεν μου αρέσει να ρισκάρω. Σε ένα παιχνίδι συνήθως ρισκάρεις όταν σου έχουν πάει καλά οι πρώτες φάσεις και έχεις μεγάλη αυτοπεποίθηση. Οπότε δεν συνηθίζω να ρισκάρω. Θα το κάνω ανάλογα με τη φάση και με γνώμονα το καλό της ομάδας και όχι το δικό μου συμφέρον.

-Τι είναι πιο δύσκολο για τον τερματοφύλακα, ένα παιχνίδι γεμάτο πίεση που τον κρατά σε εγρήγορση ή κάποιο στο οποίο μοιάζει θεατής;

Το παιχνίδι στο οποίο δεν κινδυνεύει η εστία σου είναι πιο δύσκολο γιατί πρέπει να μείνεις συγκεντρωμένος, ζεστός. Μπορεί να γίνει η φάση στο τελευταίο λεπτό. Από την άλλη, σε ένα παιχνίδι με πολλές φάσεις γίνεται πιο εύκολα το λάθος, ειδικά αν δεν είσαι συγκεντρωμένος.

- Αισθάνεσαι προνομιούχος ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής μεγάλης ομάδας ή τα σκληρά κυβερνητικά μέτρα δεν κάνουν διακρίσεις;

Σίγουρα μας επηρεάζουν, δεν είμαστε μόνο ποδοσφαιριστές, έχουμε οικογένειες, φίλους. Ανησυχούμε αν η φορολογία πάει στο 40% και δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι θα αναβιώσουν παλιές εποχές με «μαύρα» συμβόλαια γιατί οι ομάδες δεν θα δεχτούν να αναλάβουν αυτό το βάρος. Από την άλλη είπαν ότι θα κάνουν χαμηλότερα συμβόλαια, πολλά ακούγονται. Οπως καταλαβαίνεις, δεν θα είμαστε για πολύ ακόμα προνομιούχοι...

- Και το life style του σύγχρονου ποδοσφαιριστή; Μέχρι και φωτογραφίσεις τύπου Ντάτολο σε γκέι περιοδικό βλέπεις σήμερα ή... τρυφερά ενσταντανέ όπως του Ιμπραχίμοβιτς με τον Πικέ. Ποιά είναι η άποψη ενός Κρητικού για όλα αυτά;

Καταρχήν να σας πω ότι στην φωτογραφία, επειδή την κοίταξα προσεκτικά, είναι ξεκάθαρο ότι τα χέρια είναι του Ιμπραχίμοβιτς και δεν τον κρατάει ο Πικέ. Είναι μια παρεξηγημένη φωτογραφία. Δεν είμαι ρατσιστής με τους γκέι. Προσωπικά δεν με εκφράζει και δεν με αντιπροσωπεύει κάτι τέτοιο, όμως ο καθένας κάνει ό,τι θέλει στη ζωή του. Εγώ δεν θα έκανα ποτέ φωτογράφιση σε γκέι περιοδικό. Οσο για την επίμαχη φωτογραφία του Ιμπραχίμοβιτς, φαντάζομαι ότι -επειδή δυσανασχέτησε όταν τον έκανε αλλαγή ο προπονητής του- πήγε ο Πικέ να τον παρηγορήσει (γέλια).

Η ομάδα είναι όπως ο στρατός, περνάς πολλές ώρες με τους συμπαίκτες σου. Εξοικειώνεσαι και, πολλές φορές, μια κίνηση ή μια χειρονομία μπορεί να παρεξηγηθεί.